Van dag tot dag

dag 1: zondag 26/7:

met de trein naar Mörel, met de kabelbaan naar Riederalp. Vandaar gelopen door het Aletsch wald naar de hangbrug. Halverwege deze tocht werden we verrast door het prachtige uitzicht op de Aletsch gletscher. De hangbrug is 124 meter lang. Hij wiebelt een beetje, maar je kan je goed vasthouden. ook foto's maken gaat dan prima: er ligt een diepe kloof onder. Daarna aan de andere kant doorgelopen naar Belalp. Dat was weer klimmen. We lieten de gletscher nu achter ons. Vandaar af een kabelbaan naar Blatten en daarna met de postbus terug naar Brig.

Deze wandeling is eigenlijk mooier in de omgekeerde richting, dan loop je de gletscher tegemoet.

Voor een eerste dag best een flinke tocht: totaal 5 uur lopen, met veel klimmen en dalen.

dag 2: maandag 27/7:

met de trein naar Fiesch en vandaar met de kabelbaan naar de Eggishorn (2926 m.) Vanaf de lift nog een klein stukje hogerop geklommen en daarna afgedaald naar de Marjelensee. Daarna een klein uitstapje gemaakt naar de gletscher. Maarten liep er op, ik vermaakte me bij het meertje eronder.

Daarna een erg mooie tocht langs de buik van de Eggishorn, vlak boven de gletscher. Met de kabelbaan weer naar beneden.

dag 3: dinsdag 28/7:

Met de bus naar de Simplon pas, vandaar de höhenweg naar Simplon dorf. Het was lastig het beginpunt te vinden. Er liep een mooi pad voorbij het meertje aan het begin, maar dit bleek naar de grote weg te lopen. Gelukkig liepen er mensen hoog boven ons die wel op een pad leken te lopen. We zijn daar door de weiden naar toe geklommen. Daarna het pad niet meer kwijt geraakt.

Een mooi paadje, verder goed aangegeven, zoals alle wandelingen die we maakten.

Het was hier tot nog toe iedere dag rond de 30 graden in het dal. De höhenweg loopt op 1500 a 1800 meter en dan loop je in koelere lucht.

Simplon dorf was weer vreselijk heet.

dag 4: woensdag 29/7: weer schitterend weer. Met Matterhorn-Gotthard treintje naar Zermatt en vandaar met tandradbaan naar Gornergrat. Gelopen via Gründsee naar Zermatt.

dag 5: donderdag 30/7: alweer mooi weer en het vooruitzicht dat het de week erna 37 graden zou worden!

Met trein naar het Lötschental, uitgestapt in Goppenstein en van daar met de bus naar Wiler.

Hier begon een mooie en kindvriendelijke höhenweg naar het einde van het dal, 5 uur geloof ik. We verwachtten hordes gezinnen, maar dat viel mee. Het meest spectaculair was echter het lopen naar de monding van de gletscher, na de höhenweg. Vanaf het eindpunt Fafleralp. In dit dal was het heet, maar de (anderhalf uur) lange tocht naar de gletscher loonde de moeite.

dag 6: vrijdag 31/7: höhenweg Rosswald - Rothwald. Met baantje vanuit Ried-Brieg naar Rosswald. De bus naar dit baantje vertrekt een kwartiertje lopen vanuit onze boerderij. Echter, hij gaat maar eens per uur. We hebben de baan 2x genomen (ook op dag 9) en hebben naar het begin toe gewandeld in drie kwartier. Aldaar aangekomen moesten we wachten. De lift gaat ieder heel en half uur, maar je moet dan klaar staan. De 2e keer was ik 5 minuten te laat en moesten we een half uur wachten.

Deze wandeling maakt deel uit van de Walserweg. Beschrijving ervan in Op pad .

Hier nog een link met kaartje

Een lange afstands wandelpad van Zermatt via Italie naar Mittelberg/Kleinwalsertal in Oostenrijk, in 39 etappes. Het verbindt historische passen en dorpen waar de Walsers hun sporen hebben nagelaten.

In de Middeleeuwen vond een enorme volksverhuizing plaats van bergboeren uit Oberwallis richting zuiden en oosten. Deze mensen, Walsers genaamd, lieten hun woonplaats achter om zich blijvend te vestigen waar hun voeten hen brachten.

In de beschrijving van op pad is het dag 8, waarbij wij slechts liepen tot Rothwald. (6 uur). Met de bus ben je in 20 minuten op de Simplonpas. Dat is te danken aan een enorme brug over het dal. Die konden wij niet gebruiken. We liepen diep het dal in tot we het dal konden oversteken. De foto links boven toont de brug; het plaatjerechts boven de wandeling in blauw en in geel de autoweg. Je moet behoorlijk omlopen. En telkens zie je dan weer die immense brug over het dal.

dag 7: 1/8: rustdag: ondanks dat het ook nu weer een prachtige dag was, toch een rustdag: lekker buiten gezeten in de luie stoelen; gelezen, gezeten, gerust. Nu eindelijk energie genoeg voor een avondwandeling, waar ik een paar mooie plekjes tegenkwam om later nog eens naar teurg te keren en er een mooie tekening of schilderij te maken. Maar helaas, het kwam er uiteindelijk niet van.

dag 8: 2/8: op bezoek bij mijn zusje in Anzere: slecht weer, amper gewandeld.

dag 9: 3/8: Nog steeds slecht weer, maar na 2 dagen rust wilden we wandelen. We kozen voor een kloof (schlucht): een prachtige kloof bij Gondo. Eerst met de bus over de simplonpas naar Gabi.

Tevoren had ik me niet goed ingelezen. De wandeling begon met een steile klim van bijna 2 uur, gevolgd door een steile afdaling naar Zwischbergen. Daarna werd het mooi.

Halverwege de kloof kregen we gezelschap van 2 geitjes. Ze bleven bij ons, tot we ze bij een boerderij aan een weg gelegen konden achterlaten. We liepen door tot Gondo, ondertussen was de regen opgehouden en was de kloof schitterend. Vanaf Gondo met de bus terug.

dag 10: 4/8: Met bewolking vertrokken, maar het zou opklaren. Met kabelbaan naar Rosswald en vandaar de höhenweg naar Binn. Dit is etappe 9 van de Walserweg.

Aldaar omschreven in omgekeerde richting met: +1150 m, -750 m, ca 8 uur, T2

Uit Op Pad: Via een langgerekt, stil groen dal naar de eenvoudige Saflischpass (2563 m, gps 650.530/130.490) en door bergweiden omlaag naar Rosswald.

dag 11: 5/8: Schitterend weer. 30 graden in het dal. De voorspelde 36 a 37 graden gaan niet door, gelukkig.

We hadden mijn zusje gevraagd of zij de alpine tocht over de kam van de Bettmerhorn naar Eggishorn kende. In de folder staat: "UNESCO-höhenweg... Die Gratwanderung ... dauert ca 3 Stunden. ---händelt sich um eine alpine Route (weiss-blau-weiss markiert), die nur für trittsichere und schwindelfreie Wanderer geeignet ist. Auf dem Gratstück Bettermerhorn - Elsenlücke sollte der markierte Pfad niecht verlassen werden. Wandern auf hohem Niveau".

Maar zij en haar gezin hadden deze tocht gemaakt en het was niet bijzonder moeilijk, zeiden ze.

Wij waren goed ingelopen en begonnen er vol goede moed aan. Het bleek een schitterende en spannende tocht met prachtige vergezichten. Het klauteren over de stenen was spannend maar niet gevaarlijk. Waar mogelijk was het pad voorzien van stalen kabels, van ijzeren pinnen en ook waren er voldoende wit-blauw-wit markeringen.

Dag 12: met bus naar Saas Fee. Daar met kabelbaan naar Langfluh. Dit is een soort richel waarvan aan beide kanten gletschers liggen.

Het bleek nu eenvoudig om de linker gletscher op te lopen en een paar foto's te maken van diepe spleten.

Van andere wandelaars hoorden we dat het er 's winters een prachtig skigebied is.

Het dorp Saas Fee is prettig rustig, auto's mogen er niet in.

Na het bekijken van de gletscher zijn we afgedaald. Onderweg regelmatig omkijkend want het is wel een mooi gezicht die twee gletschers links en rechts.

Onderweg kwamen we erg veel mensen tegen die deze wandeling naar boven maakten. Ruim voor Saas fee besloten we van de gewone route af te wijken en een ommetje te maken over een ökö weg: deze liep langs een voormalig stuk gletscher en had diverse panelen met informatie over klimaatverandering en de gevolgen voor gletschers en Saas fee.

Dag 13: met trein naar Oberwald en vandaar met de postbus naar de Grimsel pas en hospiz.

De Sidelhorn beklommen (2970 m.). Dit was een pad behoorlijk steil omhoog, veel rotsen. Dank zij de wit-rood-wit markering kwamen we boven, een echt pad was amper te herkennen.

Bovengekomen was het warm en vlak en heerlijk geluncht met maar een paar medeklimmers.

Ik had nog graag een graad-wandeling gemaakt, aangegeven op een kaart bij Oberwald, maar we konden het pad niet vinden. Achteraf maar goed ook, want het was nog een hele wandeling naar Oberwald. Vooral doordat we een paar kilometer een weg moesten gebruiken die enorm slingerde maar amper daalde. Afkorten leek niet mogelijk.